Axioperiergos
10. The Amityville Horror (1979)
Η οικογένεια Lutz μετακομίζει σε σπίτι της Νέας Υόρκης και γίνεται μάρτυρας των απόκοσμων φαινομένων που πλήττουν την οικία στην οποία μια οικογένεια είχε δολοφονηθεί βάναυσα. Πολυάριθμες ταινίες τρόμου απαθανάτισαν μάλιστα το ίδιο γεγονός, που αποτελεί εξάλλου δημοφιλές θέμα φρίκης. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Jay Anson (1977), το οποίο -παρά την υγιή δόση υπερβολής και τη συγγραφική αδεία- περιλαμβάνει τις πραγματικές εμπειρίες της οικογένειας, που έχουν να κάνουν με φαντάσματα, απόκοσμα φαινόμενα και δονήσεις στα κρεβάτια. Κι αν το Χόλιγουντ έκανε την ιστορία σαφώς πιο εξωφρενική, αυτό δεν σημαίνει πως η οικογένεια δεν έζησε ό,τι έζησε…
9. The Girl Next Door (2007)
Σε άλλη μια ταινία που αντλεί την έμπνευσή της από βιβλίο, το ομώνυμο του Jack Ketchum, παρακολουθούμε τον βασανισμό και την αποτρόπαιη κακοποίηση ενός έφηβου κοριτσιού. Η τραγική ιστορία της 16χρονης Sylvia Marie Likens αποτέλεσε τη βάση του φιλμ: ήταν το 1965 όταν η κοπέλα βασανίστηκε μέχρι θανάτου από την Gertrude Baniszewski, τα παιδιά της και τους φίλους τους. Τα σκοτεινά τεκταινόμενα απαθανατίζονται στην ταινία, ενώ περιστατικά του ακραίου βασανισμού της παραλείπονται από το φιλμ, κάνοντάς το φιλικότερο στο κοινό. Πώς να συμπεριλάβει ο σεναριογράφος την ανείπωτη φρίκη που έζησε η κοπέλα στη ζοφερή δημιουργικότητά της;
8. The Blob (1958)
Στο κλασικό -και ανεξάρτητο- φιλμ τρόμου, που έδωσε στον Steve McQueen τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, μια εξωγήινη αμοιβάδα σπέρνει τον όλεθρο σε μια μικρή κοινότητα. Η ταινία βασίζεται στις αναφορές των κατοίκων για ένα μυστηριώδες μοβ αντικείμενο με ζελατινώδη υφή που εντοπίστηκε σε χωράφι έξω από τη Φιλαδέλφεια το 1950. Η απόκοσμη ανακάλυψη φιγούραρε μάλιστα ακόμα και σε άρθρο της έγκριτης εφημερίδας New York Times (28 Σεπτεμβρίου 1950), όπου σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δύο αστυνομικοί είδαν το αντικείμενο να πέφτει στη Γη, δεν κατάφεραν ωστόσο να το μαζέψουν, καθώς «το μέρος που άγγιζαν με το χέρι τους διαλυόταν … αφήνοντας ένα κολλώδες και άοσμο υπόλειμμα. Μέσα σε ένα μισάωρο, ολόκληρο το πλάσμα εξατμίστηκε». Μέχρι και το FBI ειδοποιήθηκε, μέχρι να φτάσει ωστόσο στον τόπο δεν είχε παραμείνει τίποτα παρά ένας λεκές στο έδαφος…
7. A Nightmare on Elm Street (1984)
Η πασίγνωστη ταινία τρόμου του Wes Craven παραμένει από τις δημοφιλέστερες του είδους. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τον «μπαμπούλα» Freddy Krueger να στοιχειώνει τα όνειρα των θυμάτων του; Είχε όμως ο παραμορφωμένος serial killer πραγματικό αντίστοιχο; Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η απάντηση είναι «ναι»! Σε μια σειρά από άρθρα λοιπόν των LA Times, αρκετοί άντρες της Νοτιοανατολικής Ασίας πέθαναν μυστηριωδώς στον θάνατό τους βλέποντας εφιάλτες: στη μέση της νύχτας λοιπόν, άρχισαν να φωνάζουν και να χτυπιούνται και μέχρι να φτάσει η οικογένειά τους στο δωμάτιο, ήταν ήδη νεκροί. Στις αυτοψίες μάλιστα δεν διαπιστώθηκε αιφνίδιο αίτιο θανάτου, όπως έμφραγμα για παράδειγμα, με τους θανάτους να κατατάσσονται ως μυστηριώδεις. Οι ομολογουμένως περίεργες αυτές ιστορίες ενέπνευσαν τον Craven να δημιουργήσει το φιλμ-σήμα κατατεθέν του τρόμου…
6. The Texas Chainsaw Massacre (1974)
Άλλο ένα κλασικό αριστούργημα τρόμου του Tobe Hooper, ο «Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι» αφορά σε μια παρέα παιδιών που επισκέπτονται το σπίτι που κατοικεί ο αιμοσταγής Leatherface και η κανιβαλιστική του οικογένεια. Σύμφωνα με τον Michael Newton, συγγραφέα της «Εγκυκλοπαίδειας των Κατά Συρροή Δολοφόνων», η ταινία αντλεί την έμπνευσή της από πραγματικά γεγονότα της δεκαετίας του ’50 και συγκεκριμένα την ιστορία του Edward Gein από το Ουισκόνσιν. Ο «Τρελός Εντ», όμοια με τον χαρακτήρα του Leatherface, φορούσε ανθρώπινες μάσκες καμωμένες από τα πρόσωπα των θυμάτων του και διακοσμούσε τη φάρμα του με ανθρώπινα απομεινάρια. Μέχρι και στον κανιβαλισμό μοιάζουν οι δύο «ήρωες», με τις διωκτικές Αρχές που συνέλαβαν τον πραγματικό δολοφόνο να τον πιάνουν στα πράσα: βρισκόταν στην κουζίνα του και είχε μόλις βάλει ανθρώπινη καρδιά στο τηγάνι! Η διαστροφική μανία του Gein έχει δώσει άφθονο υλικό για αναρίθμητες ταινίες, περιλαμβανομένων των κλασικών «Ψυχώ» και «Σιωπή των Αμνών»…
